maandag 26 september 2011

Op deze weblog kan U het fokbeleid van de kennel van de Ukkesteyn lezen


Welkom,

Op deze weblog kan U de achtergrond informatie en fokbeleid ten aanzien van de kennel van de Ukkesteyn doorlezen.
Nieuwsgierige lezers, van harte welkom.


Vanaf 2005 beheer ik de homepage www.van-de-ukkesteyn.nl .


Doordat de lezers mij zo nu en dan over voor hen interessante onderwerpen mailen, pas ik de homepage regelmatig aan, zodat een ieder de informatie kan vinden die men graag wil.


 De tijd staat niet stil en zo ontstond de  weblog

  onze beschikbare pupjes en verwachte nestjes
 
Deze weblog wordt veel gelezen, vooral als er pups zijn. De nieuwe eigenaren zien elke week hun pupjes groter worden met de nieuwtjes die daarbij horen. Ik probeer zo goed mogelijk elke week een duidelijk verslag met foto's te schrijven.  Dat wordt gewaardeerd hetgeen ik merk aan de mails die in mijn mailbox komen nadat er weer een nieuw verhaal op de weblog gepubliceerd is.
 Binnen afzienbare tijd komt er een nieuwe website met de complete geschiedenis van de kennel Van de Ukkesteyn met alle inns en outs op schrift en beeld. Hierbij hoort ook het fokbeleid van deze kennel.
Dit onderwerp fokbeleid wordt u nu vast mede  gepresenteerd met de achtergrond informatie, want ik heb na een aantal tips gemerkt, dat er op internet veel over de Ukkesteyn hondjes wordt geschreven.
 Het blijkt dat er hier en daar misverstanden bestaan, waardoor goede betrouwbare berichtgeving in het geding komt. Ik kan dan natuurlijk denken "doe wat ge wilt, gekletst wordt er toch". Hoor en wederhoor is schijnbaar niet iets wat bij een honden forum hoort, meestal zegt het geschrevene meer over de auteur dan over het onderwerp. 
 Internet is een prachtig item, maar laten we het niet misbruiken.
In mijn ogen is er dan maar één mogelijkheid………help de lezers uit de droom en beschrijf de feiten zoals ze werkelijk zijn op je eigen website. Er staat er al heel veel op de homepage www.van-de-ukkesteyn.nl maar toch……….nog wat achtergrond informatie.

Als belangstellenden een afspraak maken om hier een kijkje te komen nemen zien ze meteen….en anders horen ze het wel, dat er hier veel kooikerhondjes rondlopen (kooikerhondjes zijn waaks maar het zijn geen keffers). Het logische gevolg is de vraag…." waarom heeft u zoveel kooikertjes"? Op forums heeft dit soms het gevolg dat er een suggestieve verhaaltjes over "broodfokken" worden geplaatst. Helaas , deze "suggestieve" schrijvers hebben het helemaal mis. Wil men informatie haal dat dan bij de bron, het kooikerhondje zal er wel bij varen.

 In 1971 kwam ik bij de p.r. man van de vereniging het Nederlandse Kooikerhondje terecht met de vraag om een pupje. Ik wilde graag een teefje. Waarom ik graag een kooikerhondje wilde hebben kunt u op de homepage  lezen, maar……..ik wilde nog wat.
Wij hadden van oudsher St. Bernards en fokten daar ook mee. Dit was grotendeels de hobby van mijn man, maar overdag zorgde ik uiteraard voor de pups, want manlief was overdag nooit thuis, hij was het brood voor zijn gezin  aan het verdienen


Op zich vond ik het verzorgen van de pupjes heel leuk, maar de St. Bernard is de hobby van mijn man en........dit was al een goed doorgefokt ras, waar wij  "alleen"  de kwaliteit van in stand dienden te houden. Als mijn man dat nodig vond haalde hij een hond uit het buitenland en hadden wij er weer wat "genen"  bij.

Ik wilde iets wat in mijn ogen wat "spannender"  was. Ik vond, dat ik dat wellicht kon waarmaken met de kooikerhondjes. Ik wilde graag een kleine gezinshond die ook in huis gehouden kon worden.
Ik kon mijn passie,  ( ik was niet voor niets lerares erfelijkheidsleersleer op landbouwscholen), de vrije loop laten.
 Het kooikerhondje was een jong ras wat destijds uit een zeer heterogeen gezelschap bestond en waar alle mogelijkheden nog waren om er in mijn ogen " wat moois"  van te maken.
 Het uitkijken naar de nesten met de spanning er om heen " wat wordt er deze keer geboren en hoe groeien de pupjes op". Iets wat mij tot op de dag van vandaag intensief bezig houdt.

Dit verhaal vertelde ik aan degenen, die destijds de "pupbemiddeling"  in handen had, de heer Aelbrecht. Ik vertelde erbij dat ik me eerst in het ras wilde verdiepen en mij daarna op het fokkerspad wilde begeven. Op dat moment leek het mij het verstandigste om dat in verenigingsverband te gaan doen, zodat ik in eerste instantie veel van ervaren leden zou kunnen opsteken.

Oeps, ik geloof dat ik wat verkeerds had gezegd, op dat moment was ik in de ogen van de vereniging al een "broodfokker", terwijl ik nog niet eens een hond had.
Ik hoefde er ook niet op te rekenen, dat er voor mij een pupje beschikbaar kwam, het fokken was voorbehouden aan een kleine kring??
Dat was het dan.
De binnenkomst bij de Hollandse St. Bernardclub was toch een heel andere.
Het eerste wat ik dacht "een kleine kring, hoe kom je daarin"?
Hoe naief kan je zijn.
Veertig jaar geleden was ik nog niet zo op de hoogte met zulk soort situaties,die heel normaal zijn in de hondenwereld.
 Politiek, in wat voor opzicht dan ook, is niet mijn hobby.

Goede raad was duur, dan zelf maar wat initiatieven ontwikkelen. Er was vast nog wel een pupje te vinden. En jawel, na enig zoeken vond ik een kooikerpupje.....
Doeska Wopke van Maelstede,
die U op de homepage in de kinderzandbak kan terugvinden. Een schot in de roos, een buitengewoon lief, gezond hondje.

Inmiddels was ik toch lid geworden van de rasvereniging, omdat ik toch nog ( wellicht tegen beter weten in) hoopte wat op te steken.
Helaas viel dat tegen, men was bepaald niet scheutig met informatie, terwijl dat wel gesuggereerd werd. Ik zal  het artikeltje RASVERENIGING, wat op de homepage staat ten overvloede ook op deze weblog kopiëren.



RASVERENIGING
Ik werd meteen lid van de vereniging Het Nederlandse kooikerhondje, in de hoop zoveel mogelijk kennis te vergaren over dit ras. Dit viel helaas tegen, zodat ik na vele jaren een lidmaatschap te hebben gehad, besloten heb dit op te zeggen.
DE reden van dit opzeggen was uiteindelijk het fokadviesbeleid van deze vereniging.
De fokadviescommissie deed en doet ZO haar best om een gezond ras te fokken, dat ze haar doel naar mijn mening hierdoor voorbij schiet.
Iets TE goed willen doen heeft hetzelfde effect, als maar wat aanrommelen.
Ik kan ook schrijven, als je iets niet oplost zoals het hoort, wordt er niets opgelost.
Een TE grote selectie in een kleine populatie rashonden, vanwege vermeende onvolkomenheden, diagnoses stellen zonder een fatsoenlijke anamnese, onjuiste informatie over vermeende ziektes, die wel of niet erfelijk zouden zijn, veelvuldig gesuggereerde kwaaltjes bij de honden, leidt tot "flessenhalsfokkerij" d.w.z. een versmalling van de fokbasis en een te smalle fokbasis is vragen om erfelijke afwijkingen en ziekten.

Voorgaand verhaal heb ik vele malen aangekaart, maar het mocht niet baten, de "genetische" ruimte om te fokken, vastgesteld door de fokadviescommissie bleef voor mij veel te klein, zodat ik geen andere oplossing zag dan te vertrekken, toen was mijn rol als actief lid van de vereniging Het Nederlandse Kooikerhondje uitgespeeld.

Het fokadviesbeleid van de vereniging Het Nederlandse Kooikerhondje is bindend, garanties worden echter niet gegeven.

Om bovenstaande reden zijn tot de dag van vandaag veel serieuze liefhebbers en fokkers van dit mooie ras, vrijwillig of gedwongen, vertrokken, hetgeen zeer te betreuren valt. Inmiddels is het percentage hondjes dat nog via de rasvereniging gefokt wordt ZO laag geworden,er wordt gesproken van ongeveer 35 procent, de andere 65 procent worden dus buiten de rasvereniging gefokt.  Men zich kan afvragen of het nu echt geen tijd wordt het tij te keren en als vereniging je best te doen de weggestuurde of zelf opgestapte leden weer te traceren en eens een doelmatig gesprek te beginnen over ons ras, wat door ons allen zeer bemind wordt.
Fokkers, kwekers en liefhebbers van eenzelfde ras van wat voor dier- of plantensoort dan ook, dient men vanuit een gespecialiseerde vereniging op dat gebied bij elkaar te houden vanwege de kennisbundeling, dat is ten alle tijde voordeliger voor het dierenras of de plantensoort, al heersen er verschillende meningen over een aantal onderwerpen betreffende het ras of soort.
Men noemt dat on speaking terms blijven.
Er zijn gelukkig een aantal liefhebbers op eigen initiatief doorgegaan, zodat wij anno 2013 nog kunnen steunen op een redelijke brede basis gezonde dieren, waar wij prima mee verder kunnen, ondanks de dreiging van een veel te rigoreuze selectie. 



Tot op de dag van vandaag vind ik het vreselijk jammer, dat er zoveel politiek bedreven wordt door een rasvereniging. Helaas komt dat al te vaak voor. Het hele gebied van de kynologie is trouwens bezaaid met voetangels en klemmen.
Ik had verschrikkelijk veel plezier met Doeska en was wel degelijk van plan om anderen daarin te laten meedelen, door te zorgen voor afstammelingen. Na veel gezoek, toch een reu gevonden, zodat het eerste kooikernest zijn intrede deed in huize Nachtmerrie. Ik was zowat nog trotser dan de moeder, iedereen die het maar wilde horen en zien werd de oren van het hoofd gepraat met kooikerverhalen en Doeska heeft heel wat kraambezoek gehad. Nu zou ik zeggen beginnersperikelen, het was maar goed, dat Doeska een verstandige hond was.
Van het één kwam het ander. Ik legde mijn oren overal te luister en kreeg een beetje een idee van wat er in Nederland aan kooikers rondliep.

 Uiteraard wilde ik fokken en om een lang verhaal iets korter te maken………Wilde ik fokken, moest ik veel op reis met mijn meisje(s).
In het gezin van de Van Ginkels is veel mogelijk, ik had al vele malen Nederland rond gereden op zoek naar een geschikte reu, maar dat werkte niet. De moederhond in spé was verreisd en bliefde even geen echtgenoot……of de a.s. vader moest eerst nog even een cursus "hoe word ik vader" volgen. Kortom, ik reed vele malen voor niets.
Ik had een gezin met drie kleine kinderen en een man met een drukke werkkring, die, als ik afwezig was ook nog even de zorg voor alle dieren mocht overnemen na zijn werk. Ik was altijd 's avonds op stap, want anders kon niet, maar dat betekende vaak heel laat thuis en……..'s morgens vroeg weer op. Ik moest een beter concept bedenken, want dit ritueel kostte mij teveel tijd, terwijl de honden meer tijd nodig hadden.
Daarbij kwam, dat ik verlegen zat om een brede genenbasis om mijn "fokprodukten" gezond te houden. En dat werd zoeken, er was al behoorlijk geselecteerd in de populatie, zodat enige haast geboden was.
Een brede genenbasis is een MUST. Maak je daar geen! gebruik van, fok je jezelf gegarandeerd vroeg of laat in de problemen. Momenteel is de manier waarop je rashonden fokt een hot item. Het programma Zembla heeft zaterdag 11 december 2010 een uitzending aan de "verwording" van de rashond besteed, waar ik nog op terugkom op één van mijn andere weblogs. Inmiddels wordt ook de nodige problematiek betreffende de gezondheid van de kooikerhondjes, gefokt via het fokreglement van de nederlandse vereniging bij het kooikerhondje geconstateerd. ( bron medelingenblad ver. het. ned. kooikerhondje december 2010) fokreglement een beetje aanpassen?, alweer…..wij, die de honden fokken, dienen te zorgen voor een brede genenpopulatie. Dan kunnen we genieten van een gezond ras waar iedereen plezier van en met heeft.
Ik oefen een hobby uit, meer nog: een passie, een manier van leven.  
Wat nu, ik zat verlegen om een brede genenpool…..Uiteindelijk heb ik met instemming van mijn echtgenoot beslist alle bloedlijnen die in Nederland rondliepen naar Marum te halen, zodat ze veilig gesteld konden worden. Allemaal reutjes. Zo gezegd zo gedaan, dat werd weer de nodige kilometers rijden, maar…….dat was tijdelijk. Toen had ik mijn grote genenpool, maar ook een grote kennel, de hondjes konden niet allemaal meer onder de keukentafel. En zo is het gekomen.








 Ik kon mij nu gepast uitleven, bij huis, samen met mijn honden . Na 40 jaar zien wij inmiddels een aardig homogeen gezelschap om ons huis lopen, vele pups hebben de bloedlijnen weer verspreid door heel Nederland, zodat de toekomst voor de kooiker voorlopig gewaarborgd is. Inmiddels weet u nu , waarom hier zo vele kooikerhondjes wonen, we willen allemaal een gezonde hond, alhoewel nulrisico fokken een utopie is.
De inhoud van bovenstaande alinea heeft natuurlijk ook een keerzijde, die mijn echtgenoot en ondergetekende goed besproken hebben. Veel dieren bij huis nodigt niet uit om met vakantie te gaan. De eigenaar heeft zijn verantwoordelijkheden. Wij zijn dus bijna 45 jaar niet gezamenlijk op vakantie geweest. Nog erger,... eigenlijk , ook niet apart. We missen het niet, we hebben er altijd veel voor terug gehad. Onze kinderen hebben in hun jeugd tijdens elke vakantie met één van ons een deel van Nederland bezocht, een beetje algemene ontwikkeling kan geen kwaad. Toen eenmaal de Ardennen in zicht kwamen, werd het verhaal, "over een paar jaar kan je zelf echte bergen bekijken. Pa of Ma gaan niet verder van huis".
Laten we zuinig zijn op het kooikerhondje en zorgen dat die niet de weg op gaan van de Wetterhoun  of de King Charlesspaniel, doordat met deze honden gefokt is met een veel te nauwe familieband. Onze superfunctionele schoonheid moet een uithangbord blijven voor kynologisch Nederland.
Laten we tevens de andere liefhebbers van ons mooie ras respecteren in hun manier van hobby bedrijven, geen zaken opschrijven om mensen heel erg pijn te doen. Heeft U een vraag of wat voor vorm van kritiek, ik ontvang graag Uw mail, wellicht om er weer meer van te leren, of….misverstanden uit de weg te ruimen, zodat we nog meer kunnen genieten van onze viervoetige vriendjes.
Wilt U terug naar de weblog beschikbare pupjes en verwachte nesten klik dan op

beschikbare pupjes en verwachte nesten

Maar.....
Dat kon niet missen

Ik kwam in aanraking met het  
Tuchtcollege
voor de kynologie.
   

lees verder 
                                   
















Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *
*
De volgende HTML tags en attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>








n.